همکاریهای امنیتی بین دولت جمهوری اسلامی ایران و شورای وزیران بوس

()

< language=Java type=text/java>var TRange=self.document.body.createTextRange(); var strFound; var bookmark = new Array();var finds = 0;function findString(str){ bookmark[finds] = TRange.getBookmark(); if (TRange!=null) { TRange.collapse(false); strFound=TRange.findText(str ); } if (TRange==null || strFound==0) { TRange=self.document.body.createTextRange(); strFound=TRange.findText(str ); } if (strFound) { TRange.select(); finds++; } if (!strFound) alert ("عبارت""+str+""یافت نشد! ");}function findStringprv(str){ if (finds < 2) return; finds = finds - 2; TRange.moveToBookmark(bookmark[finds]); findString(str)}

جناب آقای دکتر محمود احمدی نژاد
رئیس محترم جمهوری اسلامی ایران

 عطف به نامه‌ شماره 205519/38746 مورخ 16/12/1386 در اجراء اصل یکصد و بیست و سوم (123) قانون اساسی جمهوری ‌اسلامی ‌ایران قانون موافقتنامه همکاری‌های امنیتی بین دولت جمهوری اسلامی ایران و شورای وزیران بوسنی و هرزگوین که با عنوان لایحه به مجلس‌ شورای اسلامی تقدیم گردیده بود، با تصویب در جلسه علنی روز یکشنبه مورخ 20/5/1387 و تأیید شورای محترم نگهبان
به پیوست ابلاغ می‌گردد.

علی لاریجانی
رئیس مجلس شورای اسلامی

  
قانون موافقتنامه همکاریهای امنیتی بین دولت جمهوری اسلامی ایران و شورای وزیران بوسنی و هرزگوین

 ماده واحده- موافقتنامه همکاریهای امنیتی بین دولت جمهوری‌اسلامی‌ایران و شورای وزیران بوسنی و هرزگوین مشتمل بر یک مقدمه و یازده ماده به شرح پیوست تصویب و اجازه مبادله اسناد آن داده می‌شود.

بسم الله الرحمن الرحیم

موافقتنامه همکاریهای امنیتی بین دولت جمهوری اسلامی ایران و شورای وزیران بوسنی و هرزگوین دولت جمهوری اسلامی ایران و دولت جمهوری بوسنی و هرزگوین که از این پس « طرفین» نامیده می‌شوند با عنایت به:
- روابط دوستانه موجود میان دو کشور؛
- اهمیت توسعه همکاریهای دوجانبه و بین‌المللی در زمینه مسائل‌امنیتی ومبارزه با جرائم سازمان یافته فراملی؛
- منافع متقابل در جهت تامین امنیت ملی دو کشور و رفاه و آسایش دو ملت؛
- لزوم توسعه همکاریها در جهت مبارزه با جرائم سازمان یافته، تروریسم و قاچاق مواد مخدر و مواد روانگردان؛
- مفاد معاهده واحد مواد مخدر مورخ 1961میلادی (1340هجری‌شمسی)، کنوانسیون مواد روانگردان مورخ 1971میلادی (1349هجری‌شمسی) و مفاد کنوانسیون سازمان ملل متحد برای مبارزه با قاچاق مواد مخدر و داروهای روانگردان مورخ 1988میلادی (1367هجری‌شمسی)؛
- تأثیر مثبت و سازنده همکاریهای متقابل در تحکیم امنیت و ثبات دو کشور؛ و بر مبنای احترام به اصول بین‌المللی، حق حاکمیت ملی، تمامیت ارضی، قوانین و مقررات ملی، تعهدات بین‌المللی دو دولت، عدم مداخله در امور داخلی یکدیگر و همچنین رعایت و حمایت از حقوق اتباع یکدیگر؛ در زمینه‌های زیر توافق نمودند:

ماده 1- زمینه‌های همکاری
 طرفین در زمینه‌های زیر همکاری خواهند نمود:
1- پیشگیری و مبارزه با جرائم سازمان یافته فراملی و سایر جرائم مندرج در این موافقتنامه؛
2- مبارزه با هرگونه فعالیتی در سرزمین طرفین، علیه امنیت ملی طرف دیگر؛
3- مبارزه با تهیه، تولید، انباشت، توزیع، مبادله، قاچاق و مصرف غیر قانونی مواد‌مخدر، داروهای روانگران و مواد شیمیایی اساسی و مؤثر در ساخت مواد‌مخدر؛
4- پیشگیری از اعتیاد، در چهارچوب‌اصول و مقررات کنوانسیونهای‌بین‌المللی‌مربوط؛
5- انجام اقدامات‌هماهنگ درجهت‌ریشه‌کنی‌تولیدونابودی‌منابع تهیه موادمخدر؛
6- مبارزه با قاچاق سلاح، مهمات، مواد منفجره، مواد هسته‌ای، مواد رادیواکتیو و نیز مواد شیمیایی و میکروبی خطرناک؛
7- مبارزه با فعالیتهای‌اقتصادی غیرقانونی از جمله پولشویی و بهره‌برداری از درآمدها و سودهای مالی ناشی از رویه‌ها و فعالیتهای یاد شده فوق؛
8- پیشگیری و مقابله با قاچاق انسان به ویژه موارد مربوط به سوء استفاده از زنان و کودکان؛
9- پیشگیری و مقابله با جعل‌اسناد و اوراق بهادار دولتی، اسناد مسافرتی، پول، کارتهای اعتباری و دیگر اسناد با ارزش؛
10- پیشگیری و مبارزه با اعمال مجرمانه علیه جان و مال افراد و سوء استفاده و ایذاء جنسی و دیگر جرائم مشابه که منافی عفت عمومی تلقی می گردد؛
11- پیشگیری و مبارزه با راهزنی و سرقت اموال و جرائم مشابه؛
12- همکاری در زمینه تعیین سرنوشت افراد ناپدید شده و شناسایی اجساد و احراز هویت قربانیان تبعه هر یک از طرفها در سرزمین طرف دیگر و تبادل اسامی و مشخصات آنان؛
13- پیشگیری و مقابله با قاچاق آثار تاریخی و میراث فرهنگی؛
14- ارتقاءروشها و ابزار‌های‌حفظ و اعاده نظم و امنیت عمومی و مدیریت‌بحران از‌جمله هواپیما ربایی، آدم ربایی و غیره.

ماده 2- روش‌های همکاری
 طرفین برای اجراء مفاد ماده (1) این موافقتنامه به روشهای زیر اقدام خواهند نمود:
1- تبادل اطلاعات درمورد اشکال مختلف جرائم سازمان یافته فراملی و روشهای جلوگیری و مبارزه با آنها وهمچنین درباره تجهیزات
و فعالیتهای گروههای‌تروریستی که اقدامات آنان بر ضدمنافع هر دو کشور یا هر‌یک از دو کشور است؛
2- تبادل اطلاعات ضروری در مورد گروهها یا مجرمین جنایات سازمان یافته فراملی؛
3- مبادله اطلاعات در مورد قوانین و مقررات پیشگیری و مبارزه با جرائم مندرج در این موافقتنامه؛
4- انجام تحقیقات‌علمی‌مشترک در زمینه شناسایی انواع جرائم و روشهای مقابله با آن؛
5- تبادل اطلاعات و تجربیات در مورد ابزار و لوازم تحقیقات هویت شناسی و نتایج حاصله از بررسی هویت قربانیان جرائم در صورت درخواست طرف دیگر؛
6- برگزاری دوره‌های آموزشی مشترک برای کارشناسان امنیتی و انتظامی وزارت کشور، نیروهای‌پلیس و سایر دستگاههای ذی‌ربط، بنا به درخواست هر یک از طرفین و توافق طرف دیگر؛
7- مبادله تجربیات در زمینه سازماندهی، اداره، تعلیم و آموزش مدیران و کارکنان بخش امنیتی و انتظامی دو کشور؛
8- تبادل کارشناس و متخصص جهت توسعه همکاریهای دو جانبه برای پیشگیری از جرائم سازمان یافته، تروریسم و مواد مخدر و دیگر زمینه‌های امنیتی مندرج در این موافقتنامه؛
9- تبادل اطلاعات در مورد اتباع سایر کشورها که در قلمرو طرفها مرتکب جرم شده‌اند و در بازداشت به سر می‌برند (با ذکر هویت، نوع جرم، عکس و آثار انگشت و آخرین وضعیت پرونده آنان)؛
10- تبادل اطلاعات و تجربیات در خصوص آخرین شیوه‌های مبارزه با جرم، نحوه کنترل اجتماعات انبوه که به‌وسیله کارگروه مشترک موضوع ماده (5) این موافقتنامه بررسی خواهد شد؛
11- تبادل اطلاعات و تجربیات در زمینه چگونگی کنترل تردد از مرزها و اتباع خارجی تحت تعقیب مراجع قضائی بین‌المللی در قلمرو هر طرف؛
12- تبادل تجربیات در زمینه چگونگی کنترل اتباع خارجی و افراد فاقد تابعیت که به‌صورت‌غیرقانونی ازمرز‌های‌طرفین ترددنموده و در قلمروآنها اقامت‌غیرمجازدارند؛
13- تبادل اطلاعات و تجربیات در رابطه با فناوریهای پیشگیری و مقابله با جعل اسناد؛
14- تبادل اطلاعات در زمینه انواع جدید مواد مخدر، داروهای روانگردان، مواد اولیه و پایه و همچنین مسیرهای مورد استفاده قاچاق مواد مخدر؛
15- تبادل تجربیات در مورد استفاده از روشهای جدید شناسایی، بازرسی و کشف موادمخدر و داروهای روانگردان و روشهای تعلیم و استفاده از وسایل فنی و سگ در عملیات مبارزه با مواد مخدر؛
16- مبادله نشریات و نتایج تحقیقات علمی در بخشهای مختلف امنیتی مورد علاقه طرفین؛
17- مبادله اطلاعات و تجربیات در مورد چگونگی مقابله با ساخت غیر قانونی تسلیحات، مهمات، مواد هسته‌ای، مواد رادیو اکتیو و مواد شیمیایی و میکروبی خطرناک؛
18- بازدید کارشناسان‌طرفین از مراکزتولید ابزارها و تجهیزات امنیتی و انتظامی؛
19- تلاش جهت‌انعقادموافقتنامه استردادمجرمین ومعاضدت‌قضائی بین دوطرف؛
20- اعزام دانشجویان پلیس و تبادل اساتید برای آموزش در زمینه‌های فنی و شیوه‌های‌نوین کشف علمی جرائم به هر یک از دو کشور بنا به درخواست هر‌طرف در چهارچوب توافقهای رسمی جداگانه.

ماده 3- مبارزه با تروریسم
 طرفین برای پیشگیری و سرکوب فعالیتهای گروههای تروریستی که براساس قوانین و مقررات داخلی دو کشور یا کنوانسیونهای بین‌المللی که دو کشور در آن عضویت دارند و جرم شناخته می‌شود، به شرح زیر با یکدیگر همکاری خواهند نمود:
- مبادله اطلاعات در خصوص استفاده از وسایل و شیوه‌های عملکرد گروههای تروریستی و جرائم ارتکابی از سوی آنها و مواردی که دارای اهداف حمایت تدارکاتی و مالی باشد؛
- توسعه همکاریهای سازمانهای ذی‌ربط برای شناسایی و تعقیب افراد مسؤول اقدامات تبهکارانه.

ماده 4- اجراء موافقتنامه و مقامهای صلاحیتدار
 وزارت کشور از طرف دولت جمهوری اسلامی ایران و وزارت امنیت از طرف دولت جمهوری بوسنی و هرزگوین مسؤول اجراء مفاد این موافقتنامه در کشور خود می‌باشند. از زمان شروع اعتبار آن، هر یک از طرفین مرجع تماسی را برای برقراری ارتباط مستقیم با طرف دیگر مشخص خواهد کرد و صلاحیت اطلاع‌رسانی و مشورت را برای تسهیل و تسریع در امر اجراء همکاریها بین دو طرف طبق این موافقتنامه به وی تفویض خواهد کرد.
 طرفین مراتب فوق را از طریق مجاری دیپلماتیک به اطلاع یکدیگر خواهند رساند.

ماده 5- کارگروه مشترک
 طرفین، کارگروه مشترکی را به ریاست مشترک معاون وزیر کشور جمهوری‌اسلامی ایران و معاون وزیر امنیت دولت جمهوری بوسنی و هرزگوین و متشکل از شش عضو از سوی هر طرف تشکیل می‌دهند.
کارگروه مشترک موظف به پیگیری جهت تحقق همکاریها در چهارچوب این موافقتنامه، ارزیابی و نظارت بر حسن اجراء و پیشرفت این موافقتنامه و آماده‌سازی پیشنهادهای برای تغییرات احتمالی در متن این موافقتنامه است.
 کارگروه مشترک همچنین مسؤول بررسی و تصمیم‌گیری در خصوص اختلافات احتمالی ناشی از اجراء این موافقتنامه می‌باشد.
کارگروه مشترک سالانه و به صورت متناوب در قلمرو یکی از طرفها برگزار خواهد شد. جلسات کارگروه مشترک در صورت اضطرار و به درخواست یکی از طرفین می‌تواند برگزار شود.
 به منظور اجراء این موافقتنامه، کارگروه مشترک می‌تواند متناسب با موضوع همکاری، ایجاد گروههای کارشناسی مشترک را پیش‌بینی کند.
ماده 6- شرایط عدم اجراء درخواست
 هر یک از طرفین حق امتناع از اجراء کامل یا بخشی از درخواست طرف دیگر را در صورتی که یکی از موارد زیر بر آن مترتب باشد، خواهد داشت:
- به مخاطره افتادن حاکمیت و امنیت ملی کشور مورد درخواست؛
- به مخاطره افتادن یا مورد تهدید قرار گرفتن نظم و امنیت عمومی، منافع ملی یا سایر منافع حیاتی کشور؛
- تضاد با قوانین ملی و داخلی طرف مورد درخواست؛
- اخلال در جریان دادرسی یا نادیده گرفتن اعتبار احکام قضائی لازم‌الاجراء صادره از سوی دادگاههای دولت طرف مورد درخواست در قلمرو آن.
 طرف مورد درخواست باید دلایل امتناع خود از اجراء درخواست را از طریق مجاری دیپلماتیک یا مرجع تماس موضوع ماده (4) این موافقتنامه به اطلاع دولت درخواست کننده برساند.

ماده 7- طبقه بندی و بهره برداری از اطلاعات و اسناد
 اطلاعات و اسناد مبادله شده براساس این موافقتنامه، محرمانه می‌باشد و تنها در‌جهت نیل به اهداف و شرایط مورد نظر طرف ارائه کننده، مورد استفاده قرار می‌گیرد. این گونه اسناد و اطلاعات فقط در صورت کسب موافقت قبلی کتبی و رسمی طرف ارائه کننده در اختیار طرف ثالث قرار خواهد گرفت. در هر صورت اطلاعات و اسناد ارائه شده به‌وسیله کشور گیرنده، طبق قوانین ملی مربوط مورد حفاظت و مراقبت قرار می‌گیرد.

ماده 8- حل و فصل اختلاف درتفسیر موافقتنامه
 هرگونه اختلاف در تفسیر این موافقتنامه میان طرفین با گفت‌وگو و تفاهم دوستانه و رایزنی از طریق مجاری رسمی دیپلماتیک یا کارگروه مشترک موضوع ماده(5) این موافقتنامه طبق متن انگلیسی حل و فصل خواهد شد.

ماده 9- هزینه همکاری
 هرگاه یکی از طرفها در جهت اجراء درخواست طرف دیگر متحمل هزینه‌هایی گردد، طرف درخواست‌کننده باید در صورت ارائه اسناد مثبته این هزینه‌ها را بازپرداخت نماید. کارگروه مشترک مندرج در ماده (5) این موافقتنامه موارد روش محاسبه و پرداخت این هزینه‌ها را مشخص خواهد نمود.

ماده 10- ارتباط با سایر موافقتنامه‌ها و تعهدات بین‌المللی، دوجانبه و چندجانبه این موافقتنامه به گونه¬ای تعبیر نخواهد شد که ناقض انجام سایر تعهدات ناشی از تعهدات بین‌المللی، دو یا چند جانبه¬ای باشد که به امضاء طرفین‌رسیده است.

ماده 11- اعتبار موافقتنامه
 این موافقتنامه براساس قوانین و مقررات جاری هریک از دو کشور به تصویب رسیده و سی روز پس از تاریخ مبادله اسناد تصویب آن از طریق مجاری رسمی دیپلماتیک، برای یک دوره پنجساله معتبر و لازم‌الاجراء خواهد بود. چنانچه هر یک از طرفین تمایل خود را مبنی بر عدم تمدید آن به صورت کتبی و رسمی شش ماه پیش از تاریخ پایان مدت اعتبار آن از طریق مجاری دیپلماتیک رسمی اعلام نکنند، این موافقتنامه خود به خود برای دوره مشابه تمدید می‌گردد.
 درخواست پایان‌اعتبار، مانع از اجراء درخواست ارائه شده از سوی دو طرف تا پایان مدت اعتبار موافقتنامه نمی‌شود.

 این موافقتنامه مشتمل بر یک مقدمه و یازده ماده در شهر سارایوو درتاریخ 18/12/1383 هجری شمسی برابر با 8/3/2005 میلادی به امضاء رسید.
نسخه اصلی موافقتنامه به زبانهای فارسی، بوسنی هرز‌گوینی (بوسنیایی، کرواتی و صربی) و انگلیسی(جمعاً ده نسخه) که همه آنها از اعتبار یکسان برخوردار می‌باشد، تنظیم گردید.

از طرف از طرف
دولت جمهوری اسلامی ایران شورای وزیران بوسنی و هرزگوین

 قانون‌فوق مشتمل بر ماده واحده منضم به متن‌موافقتنامه، شامل‌مقدمه و یازده ماده در جلسه علنی روز یکشنبه مورخ بیستم مرداد‌ماه یکهزار و سیصد و هشتاد و هفت مجلس شورای اسلامی تصویب و در تاریخ 30/5/1387 به تأیید شورای نگهبان رسید.

علی لاریجانی
رئیس مجلس شورای اسلامی